La modalidad de pesca de cañas con cebo vivo se inició y desarrolló en la primera mitad del siglo XX. Con esta técnica se capturan, como en el caso de la modalidad de curricán a la cacea, el bonito y atún rojo. Su principal característica es el empleo del cebo vivo, en concreto de la anchoa, sardina, chicharro o verdel pequeño. En la actualidad el cebo se mantiene vivo en los viveros de los que disponen los barcos.
“Alasean” edo “pikian” esaten zaion arrantza mota XX. mendearen lehen aldean hasi eta garatu zen; teknika honekin kazako espezie berak harrapatzen dira, hau da hegaluzea eta hegalaburra edo zimarroia. Arrantza teknika honen ezaugarririk garrantzitsuena beita biziaren erabilera da, konkretuki antxoa, sardina, txitxarroa edo berdel txikia. Gaur egun beita bizirik mantentzen da txalupan barruan dauden haztegi batzuetan.